چكيده: مقدمه: گروه بيوشيمي دانشگاه آزاد اسلامي واحد فلاورجان اصفهان ايران مركز تحقيقات قلب و عروق اصفهان پژوهشكده قلب و عروق

Transcript

1 ) ) مجله دانشگاه علوم پزشكي شهركرد/ دوره 16 شماره 4 / مهر و آبان 71-76/1393 مقاله پژوهشي تا ثير برخي از فلاونوي يدها بر فعاليت آنزيم پاراكسوناز *1 1 زهرا حميديا هاشم نيري غلامعلي نادري مريم بشتام ابوالفضل شكوهي نهرخلجي 2 1 گروه بيوشيمي دانشگاه آزاد اسلامي واحد فلاورجان اصفهان ايران مركز تحقيقات قلب و عروق اصفهان پژوهشكده قلب و عروق 3 دانشگاه علوم پزشكي اصفهان اصفهان ايران گروه بيوشيمي دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي واحد بين الملل يزد ايران. تاريخ دريافت: 92/2/17 تاريخ پذيرش: 93/5/5 چكيده: زمينه و هدف: پاراكسوناز- 1 آنزيم وابسته به كلسيم مي باشد كه با HDL باند مي گردد و با داشتن قابليت جلوگيري از اكسيداسيون LDL نقش مهمي در پيشگيري از اترواسكلروزيس ايفا مي كند. به نظر مي رسد كه آنتي اكسيدان هاي مختلف مثل فلاونوي يدها بر ميزان فعاليت آنزيم پاراكسوناز موثر مي باشند. اين مطالعه با هدف بررسي اثر برخي از فلاونوي يدها بر ميزان فعاليت سرمي آنزيم پاراكسوناز انجام شده است. در اين مطالعه تجربي ابتدا تعداد 45 عدد موش صحرايي از نژاد ويستار به 9 گروه 5 تايي تقسيم شدند. به گروه 1 به عنوان گروه هاي شاهد روزانه 1 ميلي ليتر محلول آب و اتانول %25 داده شد. به گروه هاي 2 تا 5 مقدار 7/5 ميلي گرم و گروه هاي 6 تا 9 مقدار 15 ميلي گرم از يكي از فلاونوييدهاي كوي رستين ميريستين گالانژين و كامپفرول به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن به علاوه 1 ميلي ليتر اتانول %25 خورانده شد. ميانگين تغييرات فعاليت آنزيم بين گروه ها در اثر مداخلات انجام شده در بين گروه ها مقايسه گرديد. تفاوت ميانگين تغييرات فعاليت آنزيم قبل و بعد از تيمار بين همه گروه ها در هر دو دوز 7/5 و 15 ميلي گرم به ازاي كيلوگرم وزن بدن معني دار بود (0/04=P). همچنين در مقايسه با گروه كنترل ميانگين تغييرات فعاليت سرمي آنزيم توسط هر 4 نوع فلاونوي يد در هر دو غلظت به طور معني داري افزايش يافت (0/009 P اما تفاوت معني داري بين دو دوز مورد استفاده بر فعاليت آنزيم براي هيچيك از فلاونوي يدها وجود نداشت (0/05<P). طي اين تحقيق مشخص گرديد كه تمامي فلاونوي يدهاي مورد مطالعه ميزان فعاليت آنزيم پاراكسوناز را افزايش مي دهند. احتمالا قابليت افزايش ميزان فعاليت سرمي آنزيم پاراكسوناز توسط فلاونوي يدها مرتبط با تعداد و موقعيت گروه هاي هيدروكسيل موجود بر روي اين تركيبات مي باشد. روش بررسي: يافته ها: نتيجه گيري: واژه هاي كليدي: پاراكسوناز- 1 ميريستين كوي رستين كامپفرول گالانژين. مقدمه: پاراكسوناز- 1 () يك سرم استراز وابسته به كلسيم از خانواده پاراكسونازها مي باشد كه با HDL باند مي گردد (1-3). با وجودي كه تمام پاراكسونازها قادر به هيدروليز لاكتون هاي آروماتيك و آليفاتيك بلند زنجيره مي باشند فعاليت پاراكسونازي و آريل استرازي نيز دارد.(4) شواهد زيادي مبني بر امكان وجود اثر محافظتي در فرآيند آتروژنز وجود دارد. به طوري كه به نظر مي آيد عامل اصلي در عملكرد ضد التهابي HDL با جلوگيري از اكسيداسيون LDL باشد (5). از طرفي شيوع بيماري هاي عروق كرونر از جمله آترواسكلروز و نيز مرگ و مير ناشي از آن ها در جهان رو به افزايش است (6 لذا يافتن تركيباتي كه بتواند فعاليت اين آنزيم را افزايش دهد در پيشگيري از آترواسكلروز تا ثير بسزايي خواهد داشت. به نظر مي آيد فلاونوي يدها كه داراي فعاليت آنتي اكسيداني بالايي هستند (7) و معمولا بخشي از رژيم غذايي روزانه انسان را تشكيل مي دهند (8). * نويسنده مسي ول: اصفهان- دانشگاه آزاد اسلامي واحد فلاورجان- گروه بيوشيمي- تلفن: nayeri@iaufala.ac.ir 71

2 ) تا ثير برخي از فلاونوي يدها بر فعاليت آنزيم پاراكسوناز- 1 زهرا حميديا و همكاران نقش موثري در فعاليت اين آنزيم داشته باشند. مطالعات محدودي خاصيت آنتي اكسيداني برخي از فلاونوي يدها بر فعاليت آنزيم بررسي نموده اند. محققان نشان داده اند كه فلاونوي يدهاي موجود در شراب مانند كوي رستين موجب افزايش فعاليت آنزيم پاراكسوناز مي گردند (9). كوي رستين از جمله فلاونوي يدهايي است كه تا ثير مثبت آن بر فعاليت آنزيم به صورت in vivo و in vitro گزارش شده است (10 اما تاكنون مطالعه اي در اين زمينه بر روي ساير فلاونوي يدها انجام نشده است. از سوي ديگر بررسي ساختماني اين تركيبات نشان داده كه تشابه اساسي بين آن ها وجود دارد. براي مثال كوي رستين ميريستين كامپفرول و گالانژين تنها در تعداد گروه هيدروكسيل با هم تفاوت دارند لذا از آنجايي كه اثر ساير فلاونوي يدها به جز كوي رستين بر افزايش فعاليت آنزيم بررسي نشده است در تحقيق حاضر تا ثير فلاونوي يدهاي ميريستين كامپفرول و گالانژين بر افزايش فعاليت اين آنزيم مورد مطالعه قرار گرفت و با توجه به تشابه ساختماني اين فلاونوي يدها از نتايج مطالعه حاضر مي توان به امكان وجود رابطه بين تعداد گروه عاملي هيدروكسيل موجود بر روي فلاونوي يدها و افزايش فعاليت اين آنزيم پي برد. روش بررسي: در مطالعه حاضر كه يك مطالعه تجربي حيواني است ابتدا تعداد 45 سر موش صحرايي نر از نژاد ويستار با ميانگين وزني 150±20g از موسسه انستيتوپاستور ايران تهيه گرديد. موش هاي صحرايي در دماي تحت كنترل درجه سانتي گراد با سيكل تاريكي روشتايي 12 ساعته به منظور تطابق با محيط به مدت يك هفته نگهداري شدند. سپس به طور تصادفي حيوانات به 9 گروه مساوي (5 موش صحرايي در هر گروه) تقسيم شدند. قبل از شروع تيمار از گوشه چشم هر موش صحرايي خون گيري انجام شد و پس از جداسازي سرم توسط سانتريفوژ با دور 3000rpm فعاليت آنزيم اندازه گيري شد. سپس به مدت 4 5 تا هفته گروه ها به صورت زير تحت تيمار با فلاونوي يدها قرار گرفتند: به گروه هاي 1 به عنوان گروه هاي شاهد روزانه 1 ميلي ليتر محلول آب و اتانول %25 داده شد. به گروه هاي 2 7/5 مقدار ميلي گرم از يكي از فلاونوي يدهاي كوي رستين ميريستين گالانژين و كامپفرول به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن به علاوه 1 ميلي ليتر اتانول %25 خورانده شد. گروه هاي 6 تا 9 مقدار 15 ميلي گرم از يكي از فلاونوي يدهاي كوي رستين ميريستين گالانژين و كامپفرول به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن به علاوه 1 ميلي ليتر اتانول %25 مي گرفتند. پس از پايان دوره آزمايش رت ها با كتامين و زايلوزين بيهوش شدند و خونگيري از قلب آن ها انجام گرديد. سپس سرم نمونه هاي خون جداسازي شد و دوباره همانند مرحله اول فعاليت آنزيم مشخص گرديد. اندازه گيري فعاليت آنزيم به روش Beltowski انجام گرديد (11). بر اساس اين روش ميزان فعاليت سرمي اين آنزيم بر اساس اندازه گيري مقدار p- نيتروفنل توسط اسپكتروفتومتر تعيين گرديد لذا ابتدا بافر Tris-HCL (حاوي 100 Tris-HCL ميلي مولار و 2 CaCl 2 ميلي مولار و ph برابر 8) و استوك پاراكسون 4 ميلي مولار تهيه گرديد. در هر بار سنجش فعاليت آنزيم µl 40 سرم 460µL بافر Tris-HCL و ۵٠٠µL پاراكسون در كووت ريخته شد و ميزان جذب در دماي درجه 25 سانتي گراد و طول موج 412nm خوانده شد. در پايان طبق فرمول زير ميزان فعاليت سرمي آنزيم تعيين گرديد: Activity (U/L) = ΔA/T X F F = (TV/SV)/εε 412 =TV حجم كل (ميكروليتر) =SV حجم نمونه (ميكروليتر) = A = 412 برابر با 0/ جذب تغييرات ) ضريب خاموشي پاراكسون T =زمان(دقيقه) ( M cm 1 1 جهت تجزيه و تحليل داده ها با توجه به اين كه عليرغم تعداد كم نمونه توزيع متغيرها در هر گروه نرمال بود از تست هاي پارامتريك استفاده گرديد. ميانگين تغييرات فعاليت آنزيم در اثر مداخلات انجام شده با استفاده از تست آماري آناليز واريانس يك راهه ANOVA) (one-way و به 72

3 و 7 مجله دانشگاه علوم پزشكي شهركرد/ دوره 16 شماره 4 / مهر و آبان 1393 كمك نرم افزار (Version (15 SPSS بين گروه ها مورد مقايسه قرار گرفت. همچنين آناليز Post Hoc (تست آماري دانكن) براي مقايسه ميانگين تغييرات آنزيم بين گروه هاي دوتايي نيز انجام گرديد. ضمنا 0/05>P به صورت معني دار در نظر گرفته شد. يافته ها: حاصل نتايج بر اساس تفاوت معني داري بين دوزهاي 7/5 و 15 ميلي گرم در كيلوگرم وزن بدني بر فعاليت آنزيم وجود ندارد (0/05<P). اما تفاوت ميانگين تغييرات فعاليت آنزيم قبل و بعد از تيمار بين همه گروه ها در هر دو دوز 7/5 و 15 ميلي گرم به ازاي كيلوگرم وزن بدن معني داري بود (0/04=P). همچنين در مقايسه با گروه كنترل ميانگين تغييرات فعاليت سرمي آنزيم توسط هر 4 نوع فلاونوي يد در هر دو غلظت به طور معني داري افزايش يافت (0/009 P) (جدول شماره 1). جدولشماره 1 : مقايسه ميانگين فعاليت آنزيم پاراكسوناز- 1 بين گروه هاي تحت تيمار با فلاونوي يدها(در دوز /5mg/kg 15/0mg/kg )و كنترل دوز ها گروه ها كنترل ميريستين كوي رستين كامپفرول گالانژين قبل از تيمار 216/07±2/10 219/72±6/52 210/29±12/59 217/04±2/00 208/88±12/78 15/0mg/kg 7/5mg/kg بعد از تيمار 224/27±5/60 283/95±2/70 265/00±5/71 266/48±8/68 236/28±7/83 تغييرات قبل و بعد 8/21±6/02 64/23±8/01 54/70±15/26 49/44±7/40 27/40±8/75 قبل از تيمار 216/64±1/95 224/73±4/61 201/34±17/12 217/70±8/67 215/51±1/82 بعد از تيمار 225/56±4/20 287/3±69/8 275/27±9/51 264/52±7/06 240/33±4/09 تغييرات قبل و بعد 8/93±4/80 73/92±19/92 62/57±8/58 46/82±12/81 24/83±3/18 0/04=P: One ) Way ANOVA مقايسه ميانگين فعاليت آنزيم قبل و بعد از تيمار بين همه گروه هاي آزمايش در هر دو دوز (آزمون 0/01 P: مقايسه ميانگين تغييرات فعاليت آنزيم قبل و بعد از تيمار بين همه گروه هاي آزمايش در هر دو دوز (آزمون Way ANOVA ) 0/009 P: One مقايسه ميانگين تغييرات فعاليت آنزيم در گروه هاي آزمايش با كنترل در هر دو دوز (آزمون دانكن) 0/05<P: مقايسه ميانگين تغييرات فعاليت آنزيم قبل و بعد از تيمار بين دو دوز در همه گروه هاي آزمايش (آزمون دانكن) داده ها به صورت ميانگين ± انحراف معيار مي باشند. بحث: بر اساس يافته هاي اين تحقيق فلاونوي يدهاي ميريستين كوي رستين كامپفرول و گالانژين در دوزهاي 5/ و 7 15 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن موجب افزايش فعاليت سرمي آنزيم شدند. تاكنون مطالعات گوناگوني بر روي اثر ميوه هاي مختلف كه مخلوطي از فلاونوي يدها و تركيبات موثر ديگر مي باشند بر فعاليت اين آنزيم انجام شده است. براي مثال تجويز آب انار (حاوي فلاونوي يدها) به موش هاي صحرايي با نقص apo E موجب افزايش %43 فعاليت پاراكسونازي گرديده است (17). از سوي ديگر نتايج مطالعه ديگري حاكي از آن است كه مصرف آب انارتوسط مردان سالم موجب افزايش ميزان فعاليت سرمي آنزيم پاراكسوناز تا %20 گرديد (18). همچنين Rosenblat و همكارانش طي تحقيقي تا ثير مثبت چاي سبز بر روي ميزان فعاليت سرمي آنزيم پاراكسوناز را گزارش نموده و پيشنهاد نموده اند كه آنتي اكسيدان هاي چاي سبز مي توانند ميزان فعاليت سرمي آنزيم پاراكسوناز را به طور قابل توجهي افزايش (15). دهند اثر آنتي اكسيداني چاي سبز توسط و Tas همكارانش نيز بررسي گرديد و نتايج بيانگر اين موضوع مي باشند كه چاي سبز (كه غني از فلاونوي يدها مي باشد) موجب حفظ فعاليت پاراكسوناز مي شود( 20 ). به طور مشابه در تحقيقات ديگر فلاونوي يدهاي مركبات نيز ميزان فعاليت سرمي آنزيم پاراكسوناز را به عنوان يك آنزيم آنتي اكسيداني 73

4 تا ثير برخي از فلاونوي يدها بر فعاليت آنزيم پاراكسوناز- 1 زهرا حميديا و همكاران افزايش دادند (21). Fuhrman و Aviram طي تحقيقي نشان دادند كه فلاونوي يدهاي شراب موجب حفظ فعاليت آنزيم پاراكسوناز مي گردد. به گونه اي كه مشخص گرديده افزايش فعاليت سرمي آنزيم پاراكسونازدر موش هاي E 0 با كاهش اكسيداسيون LDL در حضور آنتي اكسيدان هاي پلي فنوليك موجود در شراب قرمز مرتبط مي باشد( 16 ). اما مطالعات محدودي بر روي اثر فلاونوي يدهاي خالص در اين رابطه انجام شده است كه همگي تنها اثر كوي رستين را بررسي نموده اند. از جمله تجويز كوي رستين ( 10 ميلي گرم به ازاي هر ليتر غذاي مايع) به مدت چهار هفته ميزان بيان پاراكسوناز كبدي ميزان فعاليت پاراكسوناز كبدي و ميزان فعاليت پاراكسوناز سرمي را به ترتيب %35 %57 و %29 افزايش داد (14). به طرز مشابهي مصرف كوي رستين به مدت چهار هفته توسط موش هاي آزمايشگاهي كه فاقد رسپتور mrna بودند باعث افزايش 40 و 90 درصدي ميزان LDL ي كبدي پاراكسوناز و فعاليت سرمي آنزيم پاراكسوناز گرديد (15) كه يافته هاي مطالعه ما با نتايج اين مطالعات همخواني دارد اما همانگونه كه قبلا گفته شد بررسي ساختار فلاونويدهاي مختلف نشان مي دهد كه اين تركيبات در تعداد و موقعيت گروه هاي هيدروكسيل با يكديگر تفاوت دارند كه اين سوال را در ذهن شكل مي دهد كه آيا اين تفاوت ساختاري با تفاوت عملكردي همراه است يا نه بر اساس يافته هاي مطالعه ما ميزان افزايش فعاليت سرمي آنزيم با مصرف هر دو دوز 5/ و 7 15 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن به ترتيب در گالانژين كامپفرول كوي رستين و ميريستين افزايش مي يابد. در واقع مي توان اين گونه بيان كرد كه با افزايش تعداد گروه هيدروكسيل قدرت فلاونوي يد در افزايش ميزان فعاليت سرمي اين آنزيم افزايش مي يابد. به نظر مي آيد كه قابليت افزايش ميزان فعاليت سرمي آنزيم پاراكسوناز توسط فلاونوي يدها احتمالا مرتبط با تعداد و موقعيت گروه هاي هيدروكسيل موجود بر روي اين تركيبات مي باشد به گونه اي كه ميريستين كوي رستين كامپفرول و گالانژين هر يك به ترتيب داراي و 3 گروه هيدروكسيل در ساختمان خود مي باشند. نتيجه گيري: در اين تحقيق فلاونوي يدها ميزان فعاليت سرمي آنزيم را افزايش مي دهند. با اين حال مكانيسمي كه طي آن ميزان فعاليت سرمي آنزيم توسط اين تركيبات افزايش مي يابد هنوز ناشناخته است كه به تحقيقات بعدي نياز است. تشكر و قدرداني: بر خود لازم مي دانيم كه از بخش فيزيولوژي دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان و نيز پژوهشكده قلب و عروق اين دانشگاه كه امكانات و تسهيلات آزمايشگاهي را براي اين تحقيق فراهم آوردند تشكر و قدرداني نماييم. منابع: 1. Arslan M, Erzengin M, Demir D. Comparison of serum paraoxonase 1 (PON1) activities among different sheep breeds in Turkey. J Anim Vet Adv. 2011; 10(4): Beltowski J, Wojcicka G, Jamroz A. Effect of 3-hydroxy-3-methylglutarylcoenzyme A reductase inhibitors (statins) on tissue paraoxonase 1 and plasma platelet activating factor acetylhydrolase activities. J Cardiovasc Pharmacol. 2004; 43(1): Yeung DT, Josse D, Nicholson JD, Khanal A, McAndrew CW, Bahnson BJ, et al. Structure/function analyses of human serum paraoxonase (HuPON1) mutants designed from a DFPase-like homology model. Biochim Biophys Acta. 2004; 1702(1): Draganov DI, Stetson PL, Watson CE, Billecke SS, La Du BN. Rabbit serum paraoxonase 3 (PON3) is a high density lipoprotein-associated lactonase and protects low density lipoprotein against oxidation. J Biol Chem. 2000; 275(43):

5 مجله دانشگاه علوم پزشكي شهركرد/ دوره 16 شماره 4 / مهر و آبان Amengual-Cladera E, Nadal-Casellas A, Gómez-Pérez Y, Gomila I, Prieto RM, Proenza AM, et al. Phytotherapy in a rat model of hyperoxaluria: the antioxidant effects of quercetin involve serum paraoxonase 1 activation. Exp Biol Med. 2011; 236(10): Lapidus L, Bengtsson C, Larsson B, Pennert K, Rybo E, Sjostrom L. Distribution of adipose tissue and risk of cardiovascular disease and death: a 12 year follow up of participants in the population study of women in Gothenburg, Sweden. Br Med J (Clin Res Ed). 1984; 289(6454): Lee MK, Bok SH, Jeong TS, Moon SS, Lee SE, Park YB, et al. Supplementation of naringenin and its synthetic derivative alters antioxidant enzyme activities of erythrocyte and liver in high cholesterol-fed rats. Bioorg Med Chem. 2002; 10(7): Vaya J, Mahmood S, Goldblum A, Aviram M, Volkova N, Shaalan A, et al. Inhibition of LDL oxidation by flavonoids in relation to their structure and calculated enthalpy. Phytochemistry. 2003; 62(1): Kaplan M, Hayek T, Raz A, Coleman R, Dornfeld L, Vaya J, et al. Pomegranate juice supplementation to atherosclerotic mice reduces macrophage lipid peroxidation, cellular cholesterol accumulation and development of atherosclerosis. J Nutr; 131(8): Boesch-Saadatmandi C, Egert S, Schrader C, Coumoul X, Barouki R, Muller MJ, Wolffram S, Rimbach G. Effect of quercetin on paraoxonase 1 activity--studies in cultured cells, mice and humans. J Physiol Pharmacol. 2010; 61(1): Beltowski J, Wojcicka G, Jamroz A. Leptin decreases plasma paraoxonase 1 (PON1) activity and induces oxidative stress: the possible novel mechanism for proatherogenic effect of chronic hyperleptinemia. Atherosclerosis. 2003; 170(1): Aldridge WN, Serum esterases I. Two types of esterase (A and B) hydrolysing p-nitrophenyl acetate, propionate and butyrate, and a method for their determination. Biochem J. 1953; 53(1): Freese R, Alfthan G, Jauhiainen M, Basu S, Erlund I, Salminen I, et al. High intakes of vegetables, berries, and apples combined with a high intake of linoleic or oleic acid only slightly affect markers of lipid peroxidation and lipoprotein metabolism in healthy subjects. The Am J Clin Nutr. 2002; 76(5): Leckey LC, Garige M, Varatharajalu R, Gong M, Nagata T, Spurney CF, et al. Quercetin and ethanol attenuate the progression of atherosclerotic plaques with concomitant up regulation of paraoxonase1 (PON1) gene expression and PON1 activity in LDLR-/- mice. Alcohol Clin Exp Res. 2010; 34(9): Rosenblat M, Volkova N, Coleman R, Almagor Y, Aviram M. Antiatherogenicity of extra virgin olive oil and its enrichment with green tea polyphenols in the atherosclerotic apolipoprotein-e-deficient mice: enhanced macrophage cholesterol efflux. J Nutr Biochem. 2008; 19(8): Fuhrman B, Aviram M. Preservation of paraoxonase activity by wine flavonoids: possible role in protection of LDL from lipid peroxidation. Ann NY Acad Sci. 2002; 957: Aviram M, Dornfeld L, Rosenblat M, Volkova N, Kaplan M, Coleman R, et al. Pomegranate juice consumption reduces oxidative stress, atherogenic modifications to LDL, and platelet aggregation: studies in humans and in atherosclerotic apolipoprotein E-deficient mice. Am J Clin Nutr. 2000; 71(5): Boesch-Saadatmandi C, Niering J, Minihane AM, Wiswedel I, Gardeman A, Wolffram S, et al. Impact of apolipoprotein E genotype and dietary quercetin on paraoxonase 1 status in apoe3 and apoe4 transgenic mice. Atherosclerosis. 2010; 211(1): Boesch-Saadatmandi C, Loboda A, Wagner AE, Stachurska A, Jozkowicz A, Dulak J, et al. Effect of quercetin and its metabolites isorhamnetin and quercetin-3-glucuronide on inflammatory gene expression: role of mir-155. J Nutr Biochem. 2011; 22(3): Tas S, Celikler S, Ziyanok-Ayvalik S, Sarandol E, Dirican M. Ulva rigida improves carbohydrate metabolism, hyperlipidemia and oxidative stress in streptozotocin-induced diabetic rats. Cell Biochem Funct. 2011; 29(2): Jung UJ, Lee MK, Park YB, Kang MA, Choi MS. Effect of citrus flavonoids on lipid metabolism and glucose-regulating enzyme mrna levels in type-2 diabetic mice. Int J Biochem Cell Biol. 2006; 38(7):

6 Journal of Shahrekord University of Medical Sciences (J Shahrekord Univ Med Sci) 2014 Oct, Nov; 16(4): Original article The effect of some flavonoids on paraoxonase-1 activity Hamidia Z 1, Nayeri H *1, Naderi GHA 2, Boshtam M 2, Shokoohi-Nahrkhalaji A 3 1 Biochemistry Dept., Falavarjan Branch, Islamic Azad University, Isfahan, I.R. Iran; 2 Isfahan Cardiovascular Research Center, Isfahan Cardiovascular Research Institute, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, I.R. Iran; 3 Biochemistry Dept., Shahid Sadughi University of Medical Sciences, International Campus, Yazd, I.R. Iran. Received: 7/May/2013 Accepted: 27/July/2014 Background and aims: Paraoxonase-1 is a calcium dependent enzyme which is related to HDL. Paraoxonase LDL plays an important role in prevention of atherosclerotic lesions by having preventing potential. Different antioxidants such as flavonoids affect serum paraoxonase activity. In the current study, the aim was to investigate the effect of some flavonoids on serum paraoxonase activity. Methods: In this animal experimental study, 45 Wistar rats in 9 groups of 5 animals received flavonoids by gavage feeding as follows: Group 1 as control group received 1 ml water daily and ethanol with concentration Group 2-5 and 6-9 was fed with 7.5 and 15 mg/kg for per kilogram of body weight (BW) of the one of myricetin, quercetin, kaempferol and galangin flavonoids along with 1 ml ethanol 25%. The mean of changes in enzyme activities due to performed intervention between groups was compared using one-way ANOVA. Results: There were significant differences between enzyme activity changes before and after intervention in both dosages 7.5 and 15 mg/kg body weight (P=0.04). There were significant differences in increasing concentration between enzyme activity changes before and after intervention (Gavage for 4 types of flavonoids) compared to control groups (P 0.009), but there was not any significant difference between enzyme activity changes used two dosages of flavonoids (P>0.05) Conclusion: In this study, it was shown that all of the flavonoids increased paraoxonase activity. Probably, the potential of flavonoids in increasing serum paraoxonase activity is related to the number and location of hydroxyl groups on these compounds. Keywords: Paraoxonase-1, Myricetin, Quercetin, Kaempferol, Galangin. Cite this article as: Hamidia Z, Nayeri H, Naderi GHA, Boshtam M, Shokoohi-Nahrkhalaji A. The effect of some flavonoids on paraoxonase-1 activity. J Shahrekord Univ Med Sci. 2014; 16(4): * Corresponding author: Biochemistry Dept., Falavarjan Branch, Islamic Azad University, Isfahan, I.R. Iran. Tel: , nayeri@iaufala.ac.ir 76